HEMA

We gaan op vakantie en op het lijstje staan zaklampen en batterijen. Vreemd hoe dat soort dingen gedurende het jaar verdwijnen, zeker met twee jonge meiden. Ok, we hebben zaklampen nodig, vooral omdat we willen dat de oudste 's nachts stiekem boeken leest, of niet stiekem, als ze maar leest! In ons winkelcentrum heb je allerlei winkels, maar geen zaklampenwinkel. Logisch, want wanneer heb je nou een zaklamp nodig? Juist ja, als je op vakantie gaat en 's avonds met de meiden door het donker door de sneeuw of op het strand wilt lopen, afhankelijk van de tijd en vakantie natuurlijk. Maar een zaklamp heb je altijd nodig, toch? Intertoys? Hele mooie disco lampen, maar geen zaklampen. Die andere winkel, hoe heette die ook alweer? Oh nee, ook al weg. Dan loop ik langs de HEMA en ik denk, het zal toch niet? Ik loop door de hele winkel, kijk zelfs naar die grote borden die aangeven "Keuken", "Badkamer" en andere eilanden met spullen die daarbij horen. Ik sta even stil en denk, bij wat voor onderwerp zou een zaklamp horen? "Stroomstoringen"? Die heb ik in een winkel nog nooit gezien. "Verlichting"! Dat moet hem zijn, en ik loop naar de afdeling. Helaas loopt er niemand rond dus ik beweeg me tussen de displays op zoek naar zaklampen. Nee dus en ik vermoed sterk dat ik hiervoor toch echt naar een andere winkel moet. Onderweg naar de uitgang loop ik langs de kassa's en er staat iemand die op dat moment geen klanten heeft en spullen aan het opbergen is. "Mag ik u wat vragen"? Ze kijkt me aan ën zegt "Natuurlijk meneer, wat wilt u weten"? "Ik zoek zaklampen voor onze kinderen" zeg ik. "Oh, geen probleem, als u rechts van u kijkt en aan de andere kant van de display dan hangen daar onze zaklampen" en ze gaat verder met haar werk. En weet je wat? Er hangen zaklampen, in verschillende kleuren en daarnaast alle batterijen die je je kunt voorstellen. Kijk, dat is wat je wilt als je gaat winkelen, vinden wat je nodig hebt. Het volgende probleem is echter: van iedere kleur zaklamp hebben ze maar één exemplaar! Met twee meiden weet je al dat er ruzie komt, welke kleuren je ook kiest. Ik kies twee kleuren en weet dat zelfs als ik zeg "kies een hand die ik achter mijn rug houd" er ruzie zal ontstaan over de kleur. Maar! Ik heb twee zaklampen! Uit de HEMA, een winkel waarvan ik dacht "dat hebben ze niet". Thuisgekomen gebeurt precies dat wat ik verwachtte, behalve dat.... "Eigenlijk vind ik die kleur mooier", en "ik die van jou ook", en ze ruilen. Geen ruzie meer, geen geschreeuw, gewoon ruilen. Ik krijg er bijna een HEMA-gevoel bij dat ik zou gebruiken als ik weer in de marketing werkte.

Leuk, en ik heb bij de Action nog eens vier zaklampjes gekocht voor 99 cent inclusief batterij, maar daar was niemand die me vertelde waar ik ze kon vinden. Bij de HEMA wel.

En nu kom ik even terug op koken. Ik blijk volgens familie en vrienden schitterende lasagna te maken, alleen een (voor mij) geschikte lasagna schaal was niet te vinden. Hij moet namelijk minimaal 5 cm hoog zijn en rechthoekig, want dan kan ik vier lagen lasagna maken met daartussen mijn specialiteiten (broccoli, wortel en zelfs pastinaak), gecombineerd met saus, vlees, kaas en kruiden. De schaal moet ook zo groot mogelijk zijn omdat er veel mensen van moeten genieten. En dan zie je dat Nederland nog niet klaar is voor dat soort gerechten. Een lasagna-schaal in een winkel is meestal nog geen drie cm hoog en te klein. Zelfs bij speciale kookwinkels kijken ze je met grote ogen aan: "Lasagna heeft toch maar drie lagen nodig"? en "Dit zijn de officiële maten", een opmerking waar ik innerlijk woest om kan worden. Wie zegt hoe ik moet koken? Na een halve dag zoeken heb ik zin in bak bacon, en die van de HEMA vind ik lekker dus ik loop de winkel in en zie een groot bord "Keuken". Toch even kijken. Trompetten schallen, de hemel breekt open, engelen zingen... Ze hebben exact de schaal die ik wil! 30x40 cm en 5 cm hoog! Mijn perfecte lasagna schaal. En voor maar liefst 10 euro! De bacon ben ik vergeten, de schaal heb ik diezelfde avond gebruikt, de volgende dag ook. Na een jaar intensief gebruik brak de schaal tijdens het bakken in de oven. Oeps! Big OEPS! Terug naar de HEMA en de gebroken schaal laten zien (met op de onderkant het logo van de HEMA). "Oh wat vervelend voor u"! "ik kijk even of er nog een exemplaar ligt". Nog geen halve minuut later komt ze terug: "Alstublieft meneer, hierbij een nieuwe, en veel kookplezier ermee"! Niks afrekenen, niks bonnetjes die na een jaar al vergaan zijn als bewijs. "Heeft u toevallig nog zo een schaal"? vraag ik."Ja er lag er nog één, wilt u die ook"? "Graag"! En die heb ik afgerekend, en nu hebben we twee schitterende lasagna schalen waar een verhaal aan vast zit. En dat dat is het mooie van koken en eten, er zijn altijd verhalen aan verbonden, en dit keer staat voor mij de HEMA bovenaan.

En iedere keer dat ik iets simpels nodig heb dat speciaal voor me is, dan loop ik eerst bij de HEMA binnen.